Φεύγα...

Σκηνές παντού από το άρωμα σου,

σαν θυμηθω με πιάνει ζάλη,
παρε με μαζι σου.

Περνάνε τα δευτερόλεπτα,
στην άκρη των δαχτύλων σου κοντοστέκονται...

Το κύμα με παρασέρνει, με πάει πιο μακρυά,
με στλενει στον ουρανό και καίγομαι!


Το βράδυ στην πλατεία μου κρατάς το χέρι και χάνομαι,
αγγίζω το άπιαστο μαζί σου.


Σέρνω ευχές και ονερομαζώματα,
καλά κρυμμένα στου ονείρου τις διαστάσεις..

Φέρνω φωτιές και σβήνω τα απομεινάρια μας,
αφήνω στον αέρα τα υπόλοιπα.
Φέυγα!