Μοναχικές μέρες,μοναχικών μικρών ανθρώπων.

Ναι ωραία τα κατάφερες πάλι, κατάφερες για άλλη μια φορά να μείνεις μόνος σου και να ζήσεις την πιό μοναχική μέρα της ζωής σου...


Πως κατάφερες και το κατάλαβες... Απλά η πιό μοναχική μέρα της ζωής σου είναι αυτή κατά την οποία δεν μπορεί να δεις τίποτα παραπέρα από ένα μικρό σημείο στο οπτικό σου πεδίο και επικεντρώνεσαι σε αυτό χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το τί είναι ακριβως...

Έτσι καταφέρνεις να ακούς μουσική από πίσω, σαν να παίζει η πίο ωραία σκηνη μίας ταινίας και απο πίσω να υπάρχει μια εκπληκτική μουσική την οποία προλαβαίνεις να ακούσεις μόνο ότaν τελειώσει...

Επίσης μπορείς υπέροχα να μην ακούς τι λέει ο καθένας, μπορεί αν απαντάς να δίνεις την εντύπωση ότι παρακολουθείς τους γύρω σου αλλά στην πραγματικότητα τους ξέρεις τόσο καλά που σου αρκεί να ακούσεις την πρώτη και την τελευταία τους λέξη και όλα που σου είπαν έρχονται αστραπιαία στο μυαλό σου και απαντάς... Μόνο έτσι δουλέυεις εκείνη την μέρα...

Αφού το ξέρετε, παραδεχτείτε το να τελειώνουμε, όλοι το κάνουμε σε όλους...

Σε στιγμές της ημέρας σιγά σιγά νιώθουμε ότι φεύγουμε απο το σώμα μας και βλέπουμε τον αυτόματο πιλότο να λειτουργεί αντί για μας... Και εμείς απλά παρατηρούμε...

Παρατηρούμε την αμηχανία στις σημερινές σχέσεις... Παρατηρούμε τον εαυτό μας που αντί να σηκωθεί να φωνάξει "Φτάνει... Σήκω και άρχισε αν τρέχεις μακρυα από την μίζερη ζωή σου..." Το μόνο που κάνεις έιναι απλά με ένα νεύμα σου να επιμηκύνεις την μιζέρια του άλλου...

Κουράγιο μικρέ άνθρωπε, έρχονται πολλές μοναχικές μέρες στη ζωή σου...

Η αρρωστημένη σου απάθεια θα σε βοηθήσει αν τις ξεπεράσεις και για άλλη μια φόρα να προσποιηθείς ότι δεν τις έζησες ποτέ...

Κουράγιο!

Συνέντευξη από έναν βρυκόλακα...

Ναι ναι Γεωργία μου, δεν έχω πρόβλημα.. . Φυσικά και θα σε βοηθήσω στην δουλειά σου.. Τι λες τώρα φυσικά και δέχομαι να μου πάρεις συνέντευξη... Στείλε μου το ερωτηματολόγιο και θα σου το στείλω απαντημένο...

(Αμάν πια! Για πόσο θα βοηθάω τους άλλους για να ανέβουν σε αυτό που κάνουν;; Ταπεινή δημοσιογράφε...)

1)Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Η απόλυτη ευτυχία για εμένα είναι κάτι σαν την νίκη του ΚΚΕ στις εκλογές, ακούγετα καλό σαν ιδέα αλλά μάλλον είναι ανεύφικτο...

2)Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Ο κλωτσίες του Κρητικού στην πόρτα μου...

3)Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Δεν θα ξεσπούσα ποτέ στα γέλια, τι μου έχουν κάνει άλλωστε; Ξεσπάω σε άλλους !

4)Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ο οίκτος μου... Μπορώ να νιώσω για τον καθένα σας!

5)Το βασικό ελάττωμά σας;
Οι φίλοι μου!

6)Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Ερωτικά, δεν τα πάω πολυ καλά, οπότε δεν μπορώ να μου κρατήσω κακία!

7)Με ποια ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Μάλλον με τον Εφιάλτη, πραγματικά με αηδιάζουν οι 300, πολύ αμερικανάκια για την εποχή τους.

8)Ποιοι είναι οι ήρωές σας σήμερα;
H Georgia, πολύ λίγα λεφτά γι'αυτά που κάνει.

9)Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Πανόρμου-Κατεχάκη...
Τόσο μικρή διαδρομή,
τόσες πολλές εκπλήξεις!

10)Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Ο Χάρης Ρώμας, είμαι υπέρ της ανακύκλωσης και μόνο αυτός έχει πιάσει το νόημα.

11)Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Όλοι οι άντρες φίλοι μου έχουν ένα κοινό! Μία ξαδέρφη ή φίλη που την λένε Αρετή!

12)... και σε μια γυναίκα;
Το ότι δεν θα μοιάζει στην μάνα μου, και δεν θα θέλει να την λέω πεθερά μου.. (Οι δύο μεγαλύτεροι εφιάλτες της ζωής μου σε μία πρόταση? Τελικά άξιζαν οι συνεδρίες...)

13)Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Δεν έχω, μόνο έναν φανταστικό, ο οποίος θα κάνει τον Φοίβο να μην ξαναγράψει ΠΟΤΕ τραγούδι... Μπορεί να είναι και ένας μανιακός δολοφόνος...

14)Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες...

15)Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Το όνομα του Ρόδου, σε ένα σημείο λίγο πιο πάνω απο το φρύδι μου, όταν μου το πέταξε η μάνα μου μετά την ανακοίνωση για την τιμή του Eurotrip...

16)Η ταινία που σας σημάδεψε;
"Φοβού τους Έλληνες" , μετά από αυτή πείστηκα ότι ο ελληνικός cinema-ς δεν θα έχει ακμή ποτέ..

17)Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Γουστάβος Κλιμτ ( Κάποια στιγμη έπρεπε να σοβαρευτώ..Ποτέ μην παίζετε με τις τέχνες)

18)Το αγαπημένο σας χρώμα;
Πορτοκαλί, μου θυμίζει τα ρούχα μου...

19)Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το "Number One", εγώ το προώθησα!

20)Το αγαπημένο σας ποτό;
Red Beer, Mac Farland... Τέλεια!

21)Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Πριν πολλά χρόνια μου είχαν κανει πρόταση για το Big Brother, αν είχα μπει θα είχα καταφέρει να εκδώσω το βιβλίο με τις συνταγές μου...

22)Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ' όλα;
Τον νεοπλουτισμό, είανι χειρότερο ακόμα και απο τα MacDonalds στην Κηφισσιά!

23)Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Να παίζω με τα νεύρα των άλλων... Τ Α Σ Π Α Ε Ι!

24)Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Ότι κάποια στιγμη θα γράψω ένα Άρλεκιν και θα γίνει best-seller!

25)Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Σε ποιά περίπτωση λέμε αλήθεια... Γιατί τα μαθαίνω πάντα τελευταίος??

26)Ποιο είναι το μότο σας;
"Τέρας είσαι , τέρας!!"

27)Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Δεν με ενδιαφέρει.. Απλά σαςπαρακαλώ θέλω να με κάψεται, δεν θελω να με φάνε τα σκουλίκια...

28)Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Κοσμά, το τέλος έχει φτάσει, η μεγάλη αλήθεια θα φανερωθεί μόνο σε εσένα, Καθώς ο Jack γυρίζει απο τους The Others η Kate του αποκαλύπτει..."

29)Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Μισώ τα πάντα, θέλωνα ξεκινήσω ένα κίνημα που θα μείνει γνωστό ως "Τα παιδιά των καμμένων λουλουδιών"

Αυτά Γεωργία μου, ελπίζω να σε βοήθησα στην νέα σου αρχή.. (Ποίος δενθα ήθελε να διαβάσει συνέντευξη μου, έστς και σε περιοδικό των Ιεχωβάδων...) Good Luck!

Λυρικοί Χλευασμοί...

Τίποτα δεν άλλαξε ακόμα, μονο η ανάσα σου έφυγε στον άνεμο!

Προσπαθώ και τραβάω την ματιά μου απ' το ρολόι σου, τον χρόνο να κρατήσω....

Κι έπειτα σέρνω άλογα στης νιότης τα χωράφια που σαν τον ήχο σου ακούνε, θυμούνται και ξεφέυγουν.

Και από τα μύρια, χείριστα, που σού τυχαν να πάθεις, το πιό γλυκό σου γύρισε ο έρωτας μαχαίρι.



Σαν πας να πιεις από το ποτό, σπάει το τζάμι ευθεία, και μια του άκρη διαπερνά την τρύπια σου μανία.

Και σαν μαχαίρι διαπερνά, ο χρόνος τ' όνειρο σου, τις φλέβες σου δεν τις περνά μονάχα το ατσάλι.

Σαν πέτρα έγινε σκληρή τώρα πια η καρδιά σου, ύφαλος στον
ωκεανό, μονάχη η καρδιά σου.



Κι όπως τα πλήκτρα μου χτυπώ, δεν παίζω πια το πιάνο, μονάχα εσένα σκέφτομαι κι έυχομαι να πεθάνω.

Τι ώρα ετούτη έρωτα, δεν την θυμάσε άλλο, η λύθη είναι το πιο κακό, της νιότης, δίχως άλλο.

Φευγουν οι στίχοι, μουσική, θεριεύει το αυτί σου, θέλεις να τρέξεις να σωθείς πιο πέρα απ' τη ζωή σου.




Μονάχα ο κρίνος έμεινε να σου χαμογελάει, τίποτα δεν θυμίζει πια, την πόρτα ποιός χτυπάει.

Κι ας πέσουνε οι ουρανοί, με ματωμένα χιόνια, βροχή θα γίνεις κοφτερή και θα ξεχνάς ακόμα.

Την πρώτη εκείνη την στιγμή που θα θελες να ζήσες, μόνη σου πάντα θα γυρνάς και θα με νοσταλγήσεις!



Με τι θες πια να πιστείς, πως δεν θα συγχωρήσεις, εκείνον που σου έδειξε πως πρέπει ν' αγαπήσεις...