Chapter 2 : Τρελάθηκες?

Ο Χρήστος ήταν ένα πολύ καλό παιδί, βοηθήσουμε όλο τον κόσμο, δεν είχε κάνει ποτέ κακό σε κανένα, γιατί του το κάνανε αυτό; Αγαπούσε όλο τον κόσμο σας λέω, δεν είχε εχθρούς, μόνο φίλους, αγαπητός σε όλους. Ποιός του το έκανε αυτό;

Κανείς δεν ήξερε τι να πει στην μητέρα του που έκλεγε με λίγμούς, κανείς δεν μπορούσε να την κοιτάξει κατάματα, να της πει, πως βρήκαν το παιδί της. Οι λυγμοί της σπαράζαν την ψυχή μας, και πιο πολύ τον Νίκο, ο οποίος βαθειά μέσα του πίστευε, ότι για όλα φταίει αυτός, και αυτό που τον κυνηγάει από πάντα...

Ο μόνος ήρεμος στην όλη υπόθεση ήταν ο Πέτρος, μόλις είχε βγει από το αστυνομικό τμήμα και βρήκε τον Νίκο να τον περιμένει στα σκαλιά, είχε δώσει την κατάθεση του, τι του είχε πει ο Χρήστος, τα τελευτία του λόγια, τα λίγα για την περιγραφή του δολοφόνου του.

Ώρες ώρες ο Νίκος τρόμαζε απο την συμπεριφορά του, πόσο παγερός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος, πόσο ψύχος καταφέρνει να έχει μέσα στο σώμα του; Γιατί δεν τον αγγίζει αυτή η πύρινη λέλαπα που στοιχειώνει την ζωή μας; Δεν ένιωθε τίποτα για τον Χρήστο;

Μα μην γελιόμαστε, είναι ο Πέτρος, ποτέ δεν θα σου δείξει αυτό που αισθάνεται, όλα καλά κρυμμένα στην καρδιά του , τα αφήνει να τον τρώνε...

Είναι η επιλογή του, είναι ο τρόπος ζωής του, είναι ο χαρακτήρας του. Κανείς δεν μπορεί να του αλλάξει μυαλά.

- Είσαι καλά, ρώτησε ο Νίκος...
- Ναι μια χαρά είμαι.
- Γιατί θέλαν εσένα συγκεκριμένα; Τον είδες τελευταίος;
- Όχι μωρε, μιλήσαμε στο τηλέφωνο, λίγη ώρα πριν το τραγικό...
- Και τι σου είπε;
- Τίποτα το τραγικό, ήθελε να κανονίσουμε κάτι.
- Θες να πάμε να φάμε κάτι εδώ κοντα; Το βράδυ υποσχεθήκαμε να πάμε να μαζέψουμε τα πράγματά του από το σπίτι..
- Έχω ένα ραντεβού σε λίγη ώρα, μάλλον δεν προλαβαίνω, θα τα πούμε το βράδυ...
- Καλώς, κατά τις εννιά στου Χρήστου έτσι;
- Ναι, θα είμαι εκεί... Τα λέμε
- Οκ, θα σε δω εκεί...

Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην ξέρεις όλη την αλήθεια, είναι πιό εύκολο. Αυτό νόμιζε ο Πέτρος και θέλησε να αφήσει μακρυά τον Νίκο από αυτό.

Το βράδυ πήγαν από τον Χρήστο, ήταν πολύ παράξενα. Κανείς δεν ήθελα να δει το σπίτι του χωρίς αυτόν. Δεν ήθελαν να αγγίξουν τα πράγματά του, περιμέναν ότι θα τον βρουν εκεί...

Ο Νίκος ξεκίνησε να μαζεύει το γραφείο τόσο σαβούρα μαζεμένη, κλασσικά ο Χρήστος κρατούσε ότι βλακεία μπορούσες να φανταστείς...

- Πέτρο....
- Τι;
- Έλα να δεις...
- Τι ρε;
- Βρήκα τα άλμπουμ μας... Τσακίσου...
- Είσαι σίγουρος ότι θες να τα δούμε
- Τσακίσου και έλα ρε βλάκα, το χρωστάμε στον φίλο μας...
- Άντε πάω να φέρω μπύρες να χαζέψουμε...

Τίποτα όμως δεν διαρκεί για πάντα... Καθώς ο Πέτρος έφερνε τις μπύρες από την κουζίνα άκουσε τον Νίκο να φωνάζει:

- Δεν γίνεται, δεν μπορεί... ΠΕΤΡΟ ΑΥΤΟΣ την σκότωσε...
- Τρελάθηκες;...

THE GAME by καβούκι...

Με τις λέξεις: Αρκουδάκι, Νυχοκόπτης, Κουρτίνα, Πέρδικα, Μπάρμπεκιου, Βελάζω
προκαλώ [...] τον ΚοΖμά [...]

Όσο κουλή και αν είναι η πρόκληση, αγαπητε χαμένε, μάλλον θα απαντήσω, so here is your story:


... Πάλι κοιτάει από την κουρτίνα, γιατί ένας άνθρωπος να κοιτάει πίσω από την κουρτίνα τουλάχιστων 13, φορές την ημέρα; Κάτι θέλει να δει, κάτι τον ανυσηχεί, κάτι περιμένει...

Έγω πάλι λέω ότι κάτι φοβάται, και κοιτάσει συνεχώς από το παράθυρο... Νιώθε ενοχές για κάτι που έχει κάνει και φοβάται μήπως έχει έρθει η ώρα της πληρωμής...

Καθώς λοιπόν οι δύο επιπόλαιοι μπάτσοι, παρακολουθούσαν τον ύποπτο τους από το καμουφλαρισμένο citroen, χτύπησε το παράθυρο του αμαξιού ένα μικρό αγόρι το οποίο κρατούσε ένα μικρό αρκουδάκι, και ξεκίνησε να μιλάει στον συνοδηγό:

- Ξέρεται, σας έχει καταλάβει...
- Τί εννοείς;
- Ο κύριος που παρακολουθήτε τις τελευτίες 3 ημέρες κοιτάει πίσω από την κουρτίνα του συνέχεια για να δει αν έχετε φύγει...
- Ναι, σε ευχαριστούμε, σε παρακαλώ άσε μας να κάνουμε την δουλειά μας!
- Μάλιστα κύριε, αστυνομικέ!

- Καλά μπορείς να μου εξηγήσεις πώς μας κατάλαβε ένα παιδάκι, ηλίθιε...
- Μην ρωτάς εμένα, έσυ πήρες καφέδες και ντόνατς, πλέον ο κόσμος, ξέρει ότι έτσι γίνονται οι παρακολουθήσεις, δεν είναι χαζή ...
- Έναν λόγο δώσε μου που συνεχίζω να δουλεύω μαζί σου..
- Ο αρχηγός είναι θείος μου, και θέλεις απόσπαση για την Κοζάνη... ή κάνω λάθος;
- Αχ... Κοζάνη, πόσο θα ήθελα να ήμουν εκεί αυτό τον καιρό, να πήγαινα για κυνήγι ... Τέτοιο καιρό μάλλον εμφανίζονται οι πέρδικες... Αχ να'χαμε μία στα κάρβουνα...
-Σταμάτα μου τρέχουνε τα σάλια... Αν και να είσαι σίγουρος το μόνο που θα μπορούσες να κάνεις τώρα στην Κοζάνη είναι να ακούς τα πρόβατα να βελάζουν... Τέλως πάντων.. Τί θα κάνουμε τώρα, μας έχουν πάρει είδηση όλοι οι γείτονες...

Εκείνη την στιγμή το παιδάκι ξαναχτύπησε το παράθυρο:

- Ξέρετε, μπορείτε να έρθετε στο σπίτι μας, στην πίσω αυλή, και να παρακολουθήτε από εκεί, χωρις να σας καταλάβει, απλά ελπίζω η μαμά μου να μην έχει ανάψει το μπάρμπεκιου, γιατί το μόνο που θα φαίνεται θα είναι ο καπνός και μπριζολάκια...
- Σαν πολύ έξυπνος δεν μας το παίζεις ρε μικρέ...
- Όχι κύριε, είμαι έξυπνος...
- Και πού τα έχεις μάθει εσύ όλα αυτά τα έξυπνα σπόρε;
- Κοιτάξτε, κάθε Παρασκευή που λείπει η μητέρα μου με κρατάει ένας παπούς από απέναντι, καθώς λοιπόν είναι αποροφημένος με το να κόβει τα νύχια του μέ έναν παλίο νυχοκόπτη από το 40 , εγώ βλέπω CSI και Μπέκα... Οι σειρές που άνοιξαν τα μάτια στην αστυνομία...
- Σε παρακαλώ , σταμάτα τον μονόλογο γιατί νομίζω ότι μιλάω με την κούκλα του Τσάκι, και απλά δείξε μας το σπίτι σου...



Έτσι λοιπόν, τελειώνει ο γύρος μου, αλλά αγαπητό μου Καβούκι, τώρα θα δυσκολέψουμε και θα μπερδέψουμε το παιχνίδι...

Ο επόμενος , δηλαδή εσύ, θα πρέπει να συνεχίσεις την ιστορία, όμως με τις συγκεκριμένες λέξεις:

Περμανάντ, Άγιος Πέτρος, Στρατόπεδα Συγκέντρωσεις, Εντροπία, Σαδομαζοχισμός και Αγγαλιά...

Do not dissapoint me ...