Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Chapter 3: Ανακοπή, τώρα...

Όχι δεν γίνεται, δεν μπορεί, δεν θα μου το έκανε αυτό, όχι σε εμένα...

Έρχεται ο καιρός που νίθεις αυτά που πρέπει να νιώσεις, την ανασφάλεια να σε κυριεύει, το άγχος να σε ελέγχει, το μυαλό σου να σταματάει να δουλεύει.

Έρχεται η στιγμή όπου τα πάντα γύρω σου είναι ρευστά και όλη η αλήθεια γα τους μεγαλύτερους σου φόβους βγαίνουν στην επιφάνεια!

Νιώθεις όπως όταν σε έβγαζε η μητέρα σου από την κοιλιά της, ανασφαλής και ξένος...

Όταν οι άνθρωποι που εμπιστεύτηκες και αγάπησες πάνω από πατέρα και αδελφό, που πρόδωσες και την μάνα σου γι'αυτούς χάνονται, εξατμίζονται σαν έκρηξη βόμβας της οποίας το κύμα σε κατασπαράζει και σε λιώνει κύτταρο - κύτταρο...

Δεν έχεις τίποτα, μόνο ένα σάπιο κουφάρι που αναγκάζεται να κουβαλάει η μικρή σου ψυχή...

Τι δύσκολο να σε απογυμώνουν και να σε πετάνε γυμνό στα θηρία οι ίδιοι σου οι φίλοι!

Μα πάντα τόσο εύκολα προδώναν οι ανθρώποι, χαμένοι από αξιοπρέπει και ήθοι, πατάνε στις αδυναμίες σου και σε εκμεταλεύονται;

Κι εσύ ανύμπορος να το πιστέψεις ψάχνεις να διασταυρώσεις και να ελέγξεις αν πραγματικά έγινε, τότε δύο πράγματα μπορούν να συμβαίνουν...

Άτυχοι όλοι αυτοί που διαπιστώσανε την αλήθεια κατάμουτρα, ξεφτιλισμένοι από τον ίδιο τους τον εαυτό...

Υπήρξαν όμως και τυχεροί που μετά το σοκ, συνήλθαν και αξιολόγησαν τις καταστάσεις βλέποντας μια διαφορετική αλήθεια των πραγμάτων, δίοτι η αλήθεια δεν είανι μια, πόλλές οι όψεις της και τα πρόσωπά της...

Έτσι και ο Νίκος επιβίωσε από το παιχνίδι της μοίρας που είχε πλεχτή τόσο καλά, στυμμένο από άλλον...

Όταν βρήκε την φωτογραφία της κοπέλας του μέσα στα χαρτιά του Πέτρου με σημιωμένη την ημερομινία του θανάτου της, το βρήκε παράξενο, όταν όμς γύρισε σελίδα και την είδε μαχαιρωμένη δεν άντεξε η λυποθυμία ήταν αναπόφεκτη! Το καλό είανι ότι τίποτα δεν είανι όπως φαίνεται, και ανδεν ρίξεις πάντα μια δεύτερη ματιά, θα μείνεις μια ζωή στο σκοτάδι!

Αφοού ο Πέτρος τον πήγφε στο νοσοκομείο, γύρισε πίσω γι ανα διαπιστώσει τι έκανε τον φίλο του να έρθεσει σε αυτή την κατάσταση. Αυτό που βρήκε το σόκαρε αρκετά, αλλά κατάλαβε πολλά. Ο Χρήστος είχε στο άλμπουμ του πέρα από την κοπέλα του Νίκου κατακρεουργημένη και τον ίδιο του τον εαυτό...

Το σπίτι είχε ανοιχτεί περίτεχνα και είχαν τοποθετηθεί σε διάφορα χαρτιά μέσα, φωτογραφίες από τους δύο φόνους. Ανατριχιαστικό να βλέπες έτσι γυμνή την αλήθεια, ο Νίκος έπρεπε να είχε γυρίσει σελίδα για να το διαπιστώσει!

Όταν ξύπνησε στο νοσοκομείο ο Πέτρος περίμενε από πάνω του, οι ηρεμιστικές τον είχαν ναρκώσει αμέσως μετά την πρώτη φορά που συνήλθε γιατί ακόμα δεν ήθελε να δεχτεί αυτά που είδε... Είχε σηκωθεί και ζητούσε να δει τον Χρήστο, να τον πάνε στον τάφο του να τον ρωτήσει τον λόγο...

Του εξήγησε με τα χίλια ζόρια ότι όλο αυτό ήταν ένα κακόγουστο αστείο από τον άνθρωπο που μισούσε περισσότερο στην ζωή του, αυτόν που έναν ένα δολοφονούσε στιγνά τους ανθρώπους που αγαπούσε...

Έβαλε τα κλάματα και ζήτούσε συγνώμη στον Χρήστο για την άδκη συμπεριφορά του, τον ικέτευε για συγχώρεση, θα μπορούσε να είχε αυτοτραυματιστεί αν δεν τον σταματούσαν οι νοσοκόμοι και ο Πέτρος, του χορηγήθηκε άλλη μια ηρεμιστική.

Ο Πέτρος αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του, πήγε στην αστυνομία για δηλώσει την παραβίαση και να ζητήσει να εντατικοποιηθούν οι έρευνες...

Φυσικά τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο μετά από εκείνο το τηλεφώνημα μετά παό το αστυνομικό τμήμα! Στα γραφεία του τμήματος αντιμετώπισε την σχετική αδιαφοριά του δημοσίου, ζήτησε να μιλήσει με κάποιον υπεύθηνο, μετά από κάμποση ώρα υπήρξε η ανάλογη συνάντηση!

Ο ανώτερος του είπε ότι ψάχνουν να βρουν στοιχεία στο διαμέρησμα του Χρήστου, αλλά θα ξέρουν μετά από δύο με τρεις μέρες...

Έφυγε με ένα πολύ παράξενο συναίσθημα, δεν του είχε φανεί αρκετό. Υπάρχουν κοντινοί άνθρωποι του Νίκου που διατρέχουν κίνδυνο και αυτή απλά προσπαθούν ψέλλιζε όλη την ώρα...

Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνο: "Πέτρο έλα γρήγορα από το νοσοκομείο... Έγινε κάτι τρομερό.. Η α..."

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πληροφορίες