SoulMates to SoulMaths... (e->h)

Σε ένα κόσμο που κατοικούν κάπου στα 6 δις ψυχές, ο ένας προσπαθεί να πιαστέι από τον άλλο, να νιώσει, να ακουμπήσει, να ερωτευτεί και να ζήσει...

Καθένας με τον δικό του τρόπο, με την δική του έκφραση, με τα δικά του λόγια, με τα δικά του βιώματα...

If you were falling, then I would catch you.
You need a light, I'd find a match.

Cuz I love the way you say good morning.
And you take me the way I am.

Παρόλαυτα, σύμφωνα με τον νόμο των μεγάλων αριθμών οι τόσο διαφορετικές συμπεριφορές, τα τόσο διαφορετικά πράγματα που ζητάμε ταυτίζονται με αυτά που θέλει κάποιος άλλος...

Σε όλους θα έχουν κάνει το παραδειγμά για το ποιά είναι η πιθανότητα να υπάρχουν σε ένα χώρο με 50 περίπου άτομα, δύο ανθρώποι που έχουν την ίδια μέρα γενέθλεια...

If you are chilly, here take my sweater.
Your head is aching, I'll make it better.

Cuz I love the way you call me baby.
And you take me the way I am.

Έτσι αν δεχτούμε τις συνισταμένες του προβλήματος για το πόσο πολύπλοκο είναι να βρεις κάποιον που ζητάει τα ίδια πράγματα με εσένα και το εξισταθμήσουμε με τό πόσο μεγάλο πληθυσμό έχουμε, θα πάρουμε θετικό αποτέλεσμα...

I'd buy you Rogaine if you start losing all your hair.
Sew on patches to all you tear.

Πάρα πολύ σκάνε και σκέφτονται αν υπάρχει η αδελφή ψυχή τους, αν θα την βρούνε, αν θα ταιριάξουνε και πως θα συμπρευτούν στην ζωή τους, με αυτό το άγχος καταστρέφουν τις ώρες τους και δεν βλέπουν αυτά που πραγματικά πρέπει να δουν...

Cuz I love you more than I could ever promise.
And you take me the way I am.
You take me the way I am.
You take me the way I am.

Γι'αυτό λοιπόν μην μου σκάτε, η μαθηματική κάλυψη υπάρχει, εσείς απλά μπήτε στο παιχνίδι, ζήστε την ζωή σας, μην φοβάστε να πληγωθήτε γιατί όλα είναι εκέι έξω και σας περιμένουν...

Α και να ξέρετε, ο χρόνος μπορεί να τέινει στο άπειρο, αλλά εμείς είμαστε απλά ένα μικρό υποσύνολο...

Και έτσι, όπως λέει και μια φίλη μου : "Carpe diem, μ@λ@κ@!!!!"

Ένας χρόνος και 5 μέρες...

Ναι ναι το blog μου είχε γενέθλεια πριν 5 μέρες και το ξέχασα, όπως έχω ξεχάσει να κάνω και δημοσίευση σοβαρή τους τελευταίους μήνες...

Η πλάκα είναι ότι έτσι όπως είμαι τώρα και ενώ κανονικά δεν προλαβαίνω τίποτα, έχω ελεύθερο χρόνο, αλλά βαριέμαι την ζωή μου...

Αρχικά θέλω να ζητήσω συγνώμη απο το blog-άκι μου και σαν δώρο θα το ανανεώσω, θα του αλλάξω τραγουδάκια και εμφάνιση, που ουσιαστική διαφορά δεν θα έχει αλλά πάντα οι αλλαγές μας βοηθάνε...

Πόσες φορές νιώθεται ανανεομένοι από ένα καινούριο ρούχο; Ή από ένα νεό κινητό; Ή και για τους πιό πλούσιους ένα νέο αμάξι;

Δυστηχώς η σύνδεση είναι αναπόφευκτη, το έξω συμβαδίζει με το μέσα, το ένα επηρεάζονται απο το άλλο και λειτουργούν μαζι...

Θα έλεγα ότι πρέπει ν απροσέχουμε και τα 2 για να είμαστε καλά σαν οντότητα, είτε αυτή είναι άνθρωπος είτε Blog!!!

So happy birthday my little blog :)