Κι έτσι έμεινα φαφούτης...

Πονόδοντος... Ένας από τους δυσκολότερους πόνους, σε αφήνει παράλητο, ανίκανο και άχρηστο όσο σε επηρεάζει... Άραγε γιατί παρομοιάζουμε τον έρωτα με αυτό;

Τα συμπτώματα είναι πάνω κάτω τα ίδια...

Ο ασθενής πονάει, και ο πόνος τον αποσπάει από τα πάντα...

Αδυναμια συγκέντρωσης, βογκητά μακρόηχα τύπου "Αααααααααχχχχχχχ" και "Βαααααχχχχχχχ", προσωρινή μουγκίτιδα, αδυναμία στην επικοινωνία με τους υπόλοιπους, συχνή αναφορά στο πρόβλημα με εκφράσεις του στυλ: "Δες πως είμαι", "Τι να κάνω για να περάσει;", "Μίλα μου για να ξεχνιέμαι", και εν τέλει πολλαπλά ρεπό από την δουλειά...

Τρόποι αντιμετώπισεις:

1) Προσωρινές λύσεις:
Βλέπε Lonarid, Mezulid, Panadol, Ponstan etc...Μην γελιέστε, πέρασε για λίγο, σε όσα μπαράκια και να πάτε θα σκέφτεστε τον άλλο/ την άλλη....

2) Επίσκεψη στον οδοντίατρο (a.k.a. αντιμετωπίζω τον πόνο κατάματα)

Πιθανές λύσεις για παύση του πόνου:


-Το Σφράγισμα

Στον ερωτικό τομέα μεταφράζεται και ως την γνωστή σε όλους "πίτα". είναι γρήγορο, πονάει μόνο ο ασθενής και έχει δύο μεταβλητές:

Η ένεση: Πονάει λίγο στην αρχή, μετάφραση: το αντίθετο φύλο σου λέει ότι είσαι πολύ συμπαθητικός, πολύ καλός, ευγενικός, όμορφος έξυπνος, κι έτσι επιτυγχάνεται η νάρκωσή, φυσικά υπάρχει ένα μεγάλο αλλά:

Ο τροχός: Μετά την νάρκωση το δόντι τροχίζεται και καθαρίζεται για αν σφραγιστεί και να μην πονάει άλλο πια, με απλά ελληνικά Απόριψη, πήγαινε παρακάτω και κλίσε την πληγή σου... Game Over man



-Η Απονεύρωση:

Δεν έχει σφράγισμα, η ένεση πάλι μας ναρκώνει, το αντικείμενο ανοίγεται τελείως και ακολουθούν πολλαπλές επισκέψεις μέχρι την εκπλήρωση του στόχου του εχθρού. Σε κάθε επίσκεψη μπαίνουν μικρές βελόνες η οποίες σιγά σιγά "σπάνε" τα νεύρα σου, και ταυτόχρονα υπάρχει τοποθέτηση αντιβιωτικών. Μετά το τέλος της συνεδρίας το δόντι δεν πονάει, αλλά υπάρχει στο στόμα και κάνει την δουλεία του. Έτσι λοιπόν αν το δούμε από την άλλη όψη έχουμε τους εξής άξονες:

Η ένεση: εδώ δυστηχώς έχουμε άλλου είδους παραμύθιασμα, σε θέλω, με θέλεις, βγαίνουμε, περνάμε καλά, ζούμε μαζί στιγμές, στη συνέχεια έχουμε,

Το πλήρες άνοιγμα: με τον καιρό αποκαλύπτουμε τν εαυτό μας, τι δεν πάει καλά με εμάς, τι πάει καλά, πόσο βάθος ψυχής έχουμε και φυσικά ακολουθεί το αλλά,

Οι επεισκέψεις με τις βελόνες: Κρίμα που it's too good to be true, τα νεύρα κουρελιάζοντα, υπάρχει συφορία, γιατί το ξεκίνησα, γιατί είπα ναι σε αυτήν την τρέλα και ποιός με έπεισε αν πάρω μέρος σε αυτό το πράγμα, και ο πείλογος γράφεται με την:

Νέκρωση: Εκεί το πράγμα τελειώνει, όλοι πέρνουν τα μπογαλάκι αοτυς και φεύγουν, καλά περάσαμε, αλλά δεν πήγαινε άλλο,αλήθεια μείνατε με άνα δόντι που δεν αισθάνεται στο στόμα σας, αλλά είανι εκεί και δεν θα φύγει μέχρι να βάλετε μασέλα, δεν πειράζει καλά είνια να υπάρχουν και αυτά, πρέπει ν αμας θυμίζουν γιατι καθημερινά πρέπει να "πλένουμε τα δόντα μας"



-Η Εξαγωγή:

Ναι ναι, αν το χαλασμένο δόντι το αφήσατε να σαπίσει τότε κακό του κεφαλιού σας, δεν το φροντίσατε, κάνατε ότι δεν το βλέπατε, δεν τρώγατε απο εκείνη την μεριά, δεν μιλούσατε γι'αυτό και να που κατέληξε σε αφόρητο πόνο που περνάει μόνο με δραστικές λύσεις. Ποίες έιανι αυτές, μα φυσικά η εξαγωγή... Ένεση, μούδιασμα, εργαλία και μπόλικο αίμα:

Η ένεση: Κι εδώ έχουμε την τελευταία απόδοση αυτής της έννοιας, το παραμύθιαμσα εδώ το κάνουμε μόνοι μας για να τα έχουμε καλά με τον ευατό μας, είανι όπως όταν κάθεσε στην καρέκλα του οδοντίατρου περειμένοντας να μουδιάσει το δόντι σου και λες μέσα σου: "Δεν παίζει να πονέσω, λίγο αίμα θα βγάλει και μετά σαν να μην έγινε ποτέ, όλα καλά θα πάνε.." Κρίμα που κι εδώ υπάρχει αλλά,

Τα εργαλεία: Πένσες, σίδερα που θρυψαλίζουνε τις ρίζες και μπαμ τράνταγμα στο κεφάλι... το δόντι λείπει, το βγάλαμε με πόνο και κόπω, τουλάζιστον και η άλλλη πλευρά λερώθηκε με αίμα... Γιατί το καταπίεζαμε τόσο καιρό και δεν το φροντίζαμεή γιατί δεν το βγάζαμε όσο ήταν καιρός, να κάνουμε ρε παιδάκι μου μια απονεύρωση ή ένα σφράγισμα στην τελική...

Η αιμοραγία: Κι εδώ φτάσαμε στο ποιό επίπονο στάδιο, τις πρώτες μέρες πονάς , το αίμα σου τρέχει και νιώθεις σαν να έχεις ένα μπαμπάκι στο στόμα σου που σε μεποδίζει να φας, να καμπνίσεις, να πεις και γενικά σου κόβει όλες τις απολαύσεις... Μέςρες μετά το στόμα σου έχει πάρει κάτι από το σχήματου βαμβακιού, και εσύ από συνήθεια βάζεις την γλώσσα σου στο χαλασμένο δόντι αυτό λείπει... Μην ξεχνάτε ότι και γέφυρα να βάλεται αρχκιά δεν είναι δικιά σας και δεύτρον πάντα υπάρχει περίπτωσει να πέσει... Φυσικά αυτό που πονάει περισσότερο είναι ότι γι'αυτή την κατάσταση ευθύνεστε αποκλειστικά εσείς...

Έτσι τελικά μετάαπό όλη αυτή την συλλογίστικη, ο θεός να την κάνει, πορεία σκέφτομαι, αξίζει εν τέλει να φορέσεις μασέλα...?