Τρίτη 12 Ιουνίου 2007

Κιτρινιάρικες Διαδρομές με φόντο την Αθήνα

Η ώρα 01:03, Πανόρμου, αναζητώντας ταξί για τις εστίες... Γεμάτη κουραστιή μέρα με σχολή, καφεδάκι, φαγητό και σινεμαδάκι καλοκαιρινό με ταινία που χρειάζομαι ένα ολόκληρο τριοσέλιδο για να σας πείσω να μην πάτε... Αυτό ντε, με τους 13 που παλία ήταν 12 και πιό πάλιά 11... ναι αυτοί του Ωκεανού...

Περιμένω λοιπόν για ταξί, αφού μου κλέβει το πρώτο μια κοπελιά που πετάχτηκε απο το πουθενά με την διακιολογία ότι βιαζόταν, λες και εμείς έχουμε χρόνο να ξοδέψουμε πάνω σε ένα δρόμο... Πέρνω το επόμενο...

Οδηγός κάπου στα 60, ευγενέστατος... Καλησπέρα...

Καλησπέρα... Το ταξί προχωράει προς Κατεχάκη, και όπου να'ναι ξεκινάει ίσως η πιό ενδιαφέρουσα συζήτηση με ταξιτζή, το θέμα ξεκινάει με έναν απλό συνειρμο:

Άλλο κιτρινιάρικο ταξί μπαίνει ανάποδοδα σε δρόμο, ακολουθεί το εξής συνειρμικό ΑΣΜΑ:

Κλασική τακτική να μπαίνεις ανάποδα σε μονόδρομο, ο τύπος πάει για πελάτι απο ραδιοταξί...

Το κάνς και εγώ στις γειτονίες με τους νεκρούς, ναι νεαρέ μου, για το Ψυχικό και για την Φιλοθέη λέω...

Που λες στο Ψυχικό, υπήρχε μια καφετέρεια, την λέγανε Blue Bell! Πήγαινα εκεί με την κοπέλα μου στα 17, στα18, στα 19... Ήταν υπέροχα, ησυχία, χαμηλόφωνες κουβέντες στο λαιμό της, μετά βόλτα στην πανέμορφη εκείνη περιοχή, χεράκι-χεράκι και όλη η ζωή μπροστά μας... Η καφετέρεια έδεινε ζωή σε εκίνον τον τόπο, αλλά την κλείσανε! Και ξερεις τον λόγο; Για να κάνουνε δημαρχείο! Μια αίθουσα τελετών ή κάτι τέτοιο... Δεν μπορούν την ζωή εκεί πέρα, δεν έχουν μάθει...!

Μετά; Μετά η Φιλοθέη, δίπλα στην πλατεία της Φιλοθέης, υπάρχει μια πλατεία που λέγεται παλτεία του Μαρμάρινου Περίπτερου... κάπου στα 6 μου η μητέρα μου με πήγαινε εκεί, περπατητός από τα Εξάρχεια να πάμε εξοχή... Εκέι υπήρχε μια προτομή, του Σεφέρη, του Καβάφη... Δεν θυμάμαι, μου έχει μείνει το πόσο μεγάλη ήταν και το πόσο σκεπτική... ΈΠαιζα στην πλατεία και η μάνα μου ήταν πιο δίπλα στο καφενεδάκι που λεγόταν το "Μαρμάρινο Περίπτερο"¨.... Ωραίο πράγμα να πείανιες τον καφέ σου ξέγνοιαστα...

Μετά από χρόνια η ζωή με έφερε μαθητή του Λυκείου Φιλοθέης, και πάλι μετά το μάθημα το στέκι μας ήταν εκείνο, το Μαρμάρινο Περίπτερο, μικρό οίκισμα με το Μάρμαρο να κάνει την παρουσία του αισθητή παντού, κι όμως τόσο μικρό άλλα τόσο μεγάλο για να χωρέσει τις καρδίες μας και τα όνειρά μας... Τι απέγινε; Το κλείσανε και αυτό, οι ΝΕΚΡΟΦΙΛΟΙ!!!

---Κάπου εδώ με αφήνεται, αν και πρώτη φορά σκεφτόμουν να πάω στην Γλυφάδα με ταξί..., χάρηκα!

Και εγώ νεαρέ μου χάρηκα, και όπως είπαμε να προσέχεις, πλεόν τα αυτία μας σφραγίστηκαν απο τα χάρτινα ευρώ και μας δηλητηριάσαν όλους...

Πρόσεχε γιατί εδώ πουλάνε θάνατο σε χαρτί ιλουστρασιόν!!!!

5 σχόλια:

Γεωργία είπε...

Τι είπε ρε συ ο άνθρωπος...

Ρε παιδιά..ΤΙ ΕΙΠΕ?!?!

wahia είπε...

Παιδιά οι ταξιτζήδες με άποψη είναι πολύ σοφοί. Στην Πανόρμου που ήσουν? Δούλευα κάποτε εκεί.

Menelaos Gkikas είπε...

Κοσμάκο, είμαι στην ευχάριστη θέση να σου ανακοινώσω ότι τους πήδηξα όλους!

Madsemfe είπε...

@wahia: Καλά πάντα οι ταξιτζήδες έχοθν κάτι καλό να σου πουν, όπως και ο κάθε άνθρωπος... Πού δούλευες στην Πανόρμου;

@μενέλαος: Χαίρομαι για εσένα μενέλαε... Άλλα πως τα κατάφερες??

Menelaos Gkikas είπε...

Είμαι αρκετά ψηλό παιδί Κοσμά και βράχος!

Πληροφορίες