FeddAthens

Και το καλοκαίρι συνeχίζεται...

Αθήνα, 2007, καύσωνες, μηδενική άνοιξη, τέρμα το μεσογειακό κλίμα, η χώρα μαζί με την ένταξη της στην Ευρώπη, είπε να προσαρμόσει και το κλίμα, κέντρο, ζέστη, ιδρώτας, γεμάτες παραλίες, βρεμούδες, φραπέδες, freddo capuccino, freddo espesso, fredoccino, fredito, fredd-enio, fredd'allo γενικά η πρόταση του καπιταλιστικού- εποχιακού συτήματος στην Ελλαδάρα μας προτύνει την απλή μέθοδο της fredd-ίασης...



Όλα ξεκινάνε χρόνια πριν, κάπου στο Κωλονάκι, την στιγμή που Ευρώπη ζει μεγάλες στιγμές ζεστού capuccino, espresso και latte machiato οι Έλληνες ψηφίζουν Νες... Αλλά η ιστορία ξεκινάει λίγο πίο βόρεια...!


Έκθεση Θεσσαλονίκης, ζέστη, κόσμος, περίπτερα το ένα δίπλα στο άλλο, δεκαετία του 90, ο κόσμος ψάχνει για ένα καλό άλλοθι να αράξει... Καμμένος υπάλληλος στο περίπτερο του "Ιωάννη του Περπατητή", βαρίεται να μοιράζει shaker, και αποφασίζει να τα δώσει στα γύρω περίπτερα , τυχερός μέσα στα διπλανά περίπτερα, άλλος εκθεσιακός της Nestle, λαμβάνει shaker και από την ζέστη βάζει μέσα πάγο και Nes, πολύ αγαθός για να κατοχυρώσει τα δικαιώματα του νεογέννητου Νες Φραπέ, η Ελλάδα αποκτά δικό της καφέ, όλοι οι τουρίστες είναιι καταδικασμένοι να τον πίνουν και να τον πληρώνουν όσο το εισητήριο για την χώρα που γέννησε το πολιτισμό...

Εκείνη την ημέρα πολλοί Έλληνες υπογράψανε την καταδίκη τους και ένα συβόλαιο με αυτό το νόσημα που ακούσει στο "Νεύρωση στομάχου"...

Back to Athens, χρόνια μετά, η Ελλαδάρα διψάει για κάτι καινούριο, θέλει πιο glamour ιστορία για το επόμενο καφέ-μόδα, και έτσι πάμε κΩλονάκι, γνωστή καφετέρεια που λέγεται Da Κάπου... Καμμένος μπουφετζής θέλει να πάρει αύξηση, κάνει το freddo capuccino, πόλύ απλό και πολύ έξυπνο ταυτόχρονα για να το σκεφτεί Ιταλός... Και ναι, το κύμα του freddo ξεκινάει...


Όλα τα in cafe, τον έχουν, τους τον ζητάνε, όσα δεν τοέχουν το βάζουν, μέχρι και στην Σκουρδουκούμπλιανη Λαμίας το ζητάνε, φαινόμενο νέο, συνδθάζεται με Γλυφάδα και Diesel, καημένο Φραπεδάκι στην Αγία Βαρβάρα κατάληξες....

Αλλά τίποτα κανένας σεβασμός, ξεσηκώνονται όλλοι αυτοί που δεν θέλουν καφέ αλλά αξεσουάρ, με απανωτές ιεροσυλίες του βάζουν μέσα παγωτό, σοκολάτα, σιρόπι, την Σίσσυ απο την Γλυφάδα (παρακαλώ προφέρεται το "σσ" παχύ με στόμφα εκαλιώτη), euro, ΝΥ, λίγη ΚαλομΟΙρα, κάμποση Beyonce και έτοιμο το Fredoccino...

Πάλι πανοικός, έξυπνος επιχειρηματίας το κατωχυρώνει και του βάφει τα μαλλιά, την στιγμή που κάθε λεπτό παιθένει ένα παιδάκι αντίπερα της Κρήτης, η Έλληνες βάφουν τις ρίζες της Κοκκινομάλας...

Ζηλεύουν οι υπόλοιποι και ωγάζουν τις παραλλαγές, βασικό συστατικό να ξεκινάει το μίγμα με αυτά τα γράμματα: FREDD...

Πολύ επιστήμονες πασχίζουν να βρούν την φόρμουλα που κατασκευάζει κάτι και 330mL του Κκοστίζουν 5 euro...

Οι ερευνές σχετίζουν Ιταλούς (espresso), Φιλανδούς (μόνο εκεί έχει καλό πάγο), μυστική οργάνωση που συνεχίζει την παράδοση τον Μαγια (εξού και η γεύση σοκολάτας) ,και γνωστό συγκρότημα που σχετίζεται με Λιωμένα Παγωτά...

Τέλος μεγάλη σπείρα προωθέι άνεργους φοιτητές να το σερβίρουν, η αστυνομία δεν κάνει τίποτα, μεγάλο σκάνδαλο, πέφτει το ΠΑΣΟΚ και στον φόβο της Χούντας, η Ελλάδα ψηφίσει τον Κψστάκη, ο οποίος θα έρθε ν γαι να δώσει μια άλλη όωη στον τόπο μας, θα τον κάνει πιο FREDDO...

Ιδρύεται και ο σύλλογος Freek, με σύνθημα "Make Freddo, Greek Product", ιδυτής ένας κομπλεξικός ζηλιάρης που του φάγανε την υπόθεση με την Φέτα...

Την ίδια εποχή κυκοφορούν και τα αντίστοιχα βραχιολάκια, σαν αυτά της Nike, με το γνωστό πλέον λογότυπο "Make Poverty History"....

Πάντα μας άρεσε να καινοτομούμε σαν λαός, αλλά αυτή την φορά ξε-Fr-ύγαμε...

Άντε καλό μας καλοκαίρι, με μυαλό που δεν έιναι freedi, αλλά caldi...

Και φυσικά προσοχή στις απομυμήσεις!!!!

Κιτρινιάρικες Διαδρομές με φόντο την Αθήνα

Η ώρα 01:03, Πανόρμου, αναζητώντας ταξί για τις εστίες... Γεμάτη κουραστιή μέρα με σχολή, καφεδάκι, φαγητό και σινεμαδάκι καλοκαιρινό με ταινία που χρειάζομαι ένα ολόκληρο τριοσέλιδο για να σας πείσω να μην πάτε... Αυτό ντε, με τους 13 που παλία ήταν 12 και πιό πάλιά 11... ναι αυτοί του Ωκεανού...

Περιμένω λοιπόν για ταξί, αφού μου κλέβει το πρώτο μια κοπελιά που πετάχτηκε απο το πουθενά με την διακιολογία ότι βιαζόταν, λες και εμείς έχουμε χρόνο να ξοδέψουμε πάνω σε ένα δρόμο... Πέρνω το επόμενο...

Οδηγός κάπου στα 60, ευγενέστατος... Καλησπέρα...

Καλησπέρα... Το ταξί προχωράει προς Κατεχάκη, και όπου να'ναι ξεκινάει ίσως η πιό ενδιαφέρουσα συζήτηση με ταξιτζή, το θέμα ξεκινάει με έναν απλό συνειρμο:

Άλλο κιτρινιάρικο ταξί μπαίνει ανάποδοδα σε δρόμο, ακολουθεί το εξής συνειρμικό ΑΣΜΑ:

Κλασική τακτική να μπαίνεις ανάποδα σε μονόδρομο, ο τύπος πάει για πελάτι απο ραδιοταξί...

Το κάνς και εγώ στις γειτονίες με τους νεκρούς, ναι νεαρέ μου, για το Ψυχικό και για την Φιλοθέη λέω...

Που λες στο Ψυχικό, υπήρχε μια καφετέρεια, την λέγανε Blue Bell! Πήγαινα εκεί με την κοπέλα μου στα 17, στα18, στα 19... Ήταν υπέροχα, ησυχία, χαμηλόφωνες κουβέντες στο λαιμό της, μετά βόλτα στην πανέμορφη εκείνη περιοχή, χεράκι-χεράκι και όλη η ζωή μπροστά μας... Η καφετέρεια έδεινε ζωή σε εκίνον τον τόπο, αλλά την κλείσανε! Και ξερεις τον λόγο; Για να κάνουνε δημαρχείο! Μια αίθουσα τελετών ή κάτι τέτοιο... Δεν μπορούν την ζωή εκεί πέρα, δεν έχουν μάθει...!

Μετά; Μετά η Φιλοθέη, δίπλα στην πλατεία της Φιλοθέης, υπάρχει μια πλατεία που λέγεται παλτεία του Μαρμάρινου Περίπτερου... κάπου στα 6 μου η μητέρα μου με πήγαινε εκεί, περπατητός από τα Εξάρχεια να πάμε εξοχή... Εκέι υπήρχε μια προτομή, του Σεφέρη, του Καβάφη... Δεν θυμάμαι, μου έχει μείνει το πόσο μεγάλη ήταν και το πόσο σκεπτική... ΈΠαιζα στην πλατεία και η μάνα μου ήταν πιο δίπλα στο καφενεδάκι που λεγόταν το "Μαρμάρινο Περίπτερο"¨.... Ωραίο πράγμα να πείανιες τον καφέ σου ξέγνοιαστα...

Μετά από χρόνια η ζωή με έφερε μαθητή του Λυκείου Φιλοθέης, και πάλι μετά το μάθημα το στέκι μας ήταν εκείνο, το Μαρμάρινο Περίπτερο, μικρό οίκισμα με το Μάρμαρο να κάνει την παρουσία του αισθητή παντού, κι όμως τόσο μικρό άλλα τόσο μεγάλο για να χωρέσει τις καρδίες μας και τα όνειρά μας... Τι απέγινε; Το κλείσανε και αυτό, οι ΝΕΚΡΟΦΙΛΟΙ!!!

---Κάπου εδώ με αφήνεται, αν και πρώτη φορά σκεφτόμουν να πάω στην Γλυφάδα με ταξί..., χάρηκα!

Και εγώ νεαρέ μου χάρηκα, και όπως είπαμε να προσέχεις, πλεόν τα αυτία μας σφραγίστηκαν απο τα χάρτινα ευρώ και μας δηλητηριάσαν όλους...

Πρόσεχε γιατί εδώ πουλάνε θάνατο σε χαρτί ιλουστρασιόν!!!!

Η "φιλία" σε 10 ερωτήσεις (?)

1) Υπάρχει η φιλία;

Ναι! Υπάρχει! Την βλέπουμε γύρω μας, την ζούμε, την βιώνουμε, την αγαπάμε, την ακουμπάμε, την ξεχνάμε, την θυμόμασται και εν τέλει την αποζητάμε!

2) Είμαστε σίγουρη ότι την θέλουμε;

Χμμμ... Δεν πιστεύω ότι υπάρχει λόγος για να μην την θέλουμε, άλλωστε αυτή είναι που μένει, μετά από όλα στην ζωή μας ...

3) Μπορούμε να ιεαρχίσουμε τις φιλίες μας;

Εδώ τα πράγματα περιπλέκονται, πως μπορούμε να είμαστε σίγουροι για έναν φίλο μας; Πρέπει να είανι δίπλα μας στις καλές και στις κακές στιγμές; Αν δεν μπορεί να είναι στις κακές , δεν είανι καλός μας φίλος; Και τι γίνεται όταν απέχει από τις καλές; Πρέπει να τον δούμε να θυσιάζει κάτι για να το εμπιστευτούμε; Και γιατί να θυσιάσει κάτι για εμάς; Δεν είανι απόλυτα εγωιστικό; Τελικά στο μόνο που μπορούμε να εμνπιστευτούμε είναι ο χρόνος;

4) Υπάρχει φιλία μεταξύ άνδρα και γυναίκα;

Οι απόψεις δυίστανται, again, υπάρχει μια μερίδα που λέει όχι, και άλλη μια που λέει ναι.. Πρέπει να πάρουμε οπωσδήποτε μια θέση; Σίγουρα υπάρχει κάτι ερωτικό και μια έλξη σε μια φιλία αλλά αυτό είανι βασικό για να επιβειώσει η ίδια η φιλία...

5) Πως μπορείς να κρατήσεις όρια σε μια φιλια;

Δεν είναι εύκολο, μόνο αν ο ένας βοηθάει τον άλλο, μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο... Αν τα ξεπεράσουμε όμς, υπάρχει γυρισμός; Πως διορθώνεις μαι παρέμβαση στη ζωη τού άλλου έτισ εύκολα;

6) Εκμεταλευόμαστε τους φίλους μας;

Και αυτοί εμάς, αλλά όχι με την κακή σημασία της λέξεως... Ο καθένας σε μια φιλία παίρενι και δίνει, δεν είναι κακό, είανι ο τρόπος με τον οπόιο λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις... Αρκεί να είμαστε στα όρια...

7) Υπάρχει τελικά αυτό που όλοι αποκαλλούμε ο/η "κολλητός-ή";

Ναι αλλά είναι καλά ορισμένος μόνο για κάποιο χρονικό διάστημα, περνάει απο την ζωή μας δενεταί μαζί μας, και μετά φεύγει... Φυσικά παραμένει φίλος μας απλά την δική του θέση πέρνει κάποιος άλλος! Και είανι λογικό...

8) Γιατί πονάμε περισσότερο όταν αποτύχει μια φιλία περισσότερο από μια σχέση;

Γιατί η φιλία διαφέρει σε ένα μεγάλο σημείο από την ερωτική σχέση: κρύβει μέσασ της μια βαθειά ανιδιοτέλεια, και είανι όσο γίνεται απλαλλαγμένη από εγωισμό, σημειώνω όσο γίνεται...

9) Τι μας δένει τόσο με τους φίλους μας που δεν υπάρχει στις οικογενειακές σχέσεις;

Το δικαίωμα τις επιλογής υποθέτω... "Τους φίλους τους διαλέγουμε, γι'αυτό δεντους πεδεύουμαι..." Κατα το γνωστό λαικό άσμα...

10) Μπορεί μια φιλία να κρατήσει για πάντά;

Σπάνιο αλλά γίνεται! Ποίος δεν θέλει όταν γεράσει και τον παρατήσουν παιδιά, εγγόνια, αγαπημένοι, να πάει μια βόλτα στο πάρκο και να κεράσει απο την λιγοσή συνταξη του ένα παγωτό στον γερο-"κολλητό" του.....;